بتن، سنگ بنای معماری مدرن، بسیاری از تاریخچه کاربرد خود را به توسعه موازی فن آوری قالب بندی مدیون است. قالب بندی، که به عنوان شاترینگ یا قالب نیز شناخته می شود،به عنوان ساختار پشتیبانی موقت ضروری است که به بتن مایع شکل می دهد تا زمانی که به اندازه کافی سخت شود تا وزن خود و بار ساختمانی را تحمل کند.
کیفیت قالب سازی به طور مستقیم بر یکپارچگی ساختاری نهایی بتن تاثیر می گذارد و 20-25٪ یا بیشتر از کل بودجه ساختمانی را تشکیل می دهد.این باعث می شود انتخاب قالب سازی یک عامل کنترل هزینه در پروژه های ساختمانی باشد..
متخصصان ساخت و ساز باید چندین عامل مهم را در هنگام انتخاب مواد قالب بندی ارزیابی کنند:
قالب های آلومینیومی که به دلیل قدرت سبک وزن و آسان بودن مونتاژ در ساخت و ساز مدرن مورد استفاده قرار می گیرند، در پروژه های مسکونی و در مقیاس بزرگ برجسته هستند.
مزایا:
معایب:
ایده آل برای پروژه های بزرگ که نیاز به استفاده مکرر دارند، به ویژه در سازه های دایره ای / منحنی مانند سد ها، پل ها و تونل ها.
مزایا:
معایب:
به خاطر انعطاف پذیری طراحی و نگهداری کم، با استفاده از مواد مانند پلاستیک های تقویت شده با فیبر، محبوبیت پیدا می کند.
مزایا:
معایب:
انتخاب سنتی برای پروژه های کوچک و موقت، با استفاده از اجزای پلائیوود یا چوب.
مزایا:
معایب:
انتخاب مواد قالب سازی توسط صنعت ساخت و ساز تأثیر قابل توجهی بر بخش های اقتصادی ملی دارد.قالب سازی آلومینیوم از ابتکارات دولت برای حمایت از تولید پیشرفته بهره مند می شود، در حالی که قالب های فولادی برای پروژه های زیرساخت همچنان حیاتی هستند. قالب های پلاستیکی نشان دهنده رشد در کاربردهای پلیمر است.با توجه به اینکه استفاده از قالب سازی چوب به دلیل نگرانی های زیست محیطی کاهش می یابد.
انتخاب بهینه قالب سازی نیاز به ارزیابی دقیق مشخصات پروژه، محدودیت های بودجه و شرایط ساخت دارد.پیشرفت های تکنولوژیکی به معرفی مواد نوآورانه ادامه می دهد، اما اصول اساسی قدرت، بهره وری هزینه و سازگاری همچنان مهم هستند.ارزیابی حرفه ای هم قابلیت اقتصادی و هم برتری ساختاری در پروژه های ساختمانی مدرن را تضمین می کند.